หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 766

ถึงแม้ว่าจะสกัดอัคคีหลินส่วนใหญ่เอาไว้ได้ แต่ก็ยังมีส่วนน้อยที่ตกใส่หนิงอวี่อยู่ดี

จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังฉ่าและได้กลิ่นไหม้ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นก็มีเสียงแผดร้องของหนิงอวี่ดังตามมา

ทันทีที่อัคคีหลินสัมผัสถูกแขนของหนิงอวี่ มันก็เริ่มไหม้ลุกลามไปจนถึงเนื้อหนังของเขา

เมื่อตระหนักถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น หนิงอวี่ก็กัดฟันแล้วลดกระบี่ปีศาจมาเฉือนเนื้อชิ้นใหญ่บนแขนของตนเองพร้อมบริเวณที่มีอัคคีหลินแผดเผาอยู่ออกไป

หากเขาไม่ทำเช่นนั้น แขนของหนิวอวี่ก็คงจะถูกอัคคีหลินเผาจนเกิดรูโพรงอันน่าสยอสยองไปแล้ว

ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าหนิงอวี่เป็นคนโหดเหี้ยม อย่างไรเสียเขาก็ไม่ลังเลที่จะเฉือนเนื้อของตัวเองเลย

“แกยังมีลูกไม้อะไรซ่อนเอาไว้อีกไหม? มาเลย จงแสดงสิ่งที่แกมีออกมาให้หมด มิฉะนั้นแกคงจะไม่มีโอกาสที่จะได้ทำเช่นนั้นอีกแล้ว” เฉินผิงกล่าวอย่างเย็นชาพลางกุมกระบี่พิฆาตมังกรในมือเอาไว้

หนิงอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “แกคิดจะฆ่าฉันงั้นรึ?”

“แน่นอน แกคิดว่ามีแต่ตัวเองที่สามารถฆ่าฉันได้งั้นเหรอ? ฉันก็สามารถฆ่าแกได้เหมือนกัน” เฉินผิงรู้ว่าคำพูดของเขาออกจะค่อนข้างน่าขัน

“ไม่มีทาง แกฆ่าฉันไม่ได้หรอก ฉันเป็นคนของหอเทียนหลัว อีกทั้งอาจารย์ของฉันก็คือหนีซื่อเต้า ถ้าหากแกฆ่าฉันล่ะก็ เขาย่อมต้องแก้แค้นให้กับฉันแน่ แล้วเมื่อเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้น ถึงแกจะหนีไปจนสุดขอบโลก ก็คงหนีไม่พ้นหรอก” หนิงอวี่มีสีหน้าหวาดกลัวผุดขึ้นบนใบหน้า ฉันเป็นถึงอัจฉริยะเชียวนะ ฉันจะตายแบบนั้นไม่ได้เป็นอันขาด ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ยังฝึกบำเพ็ญฌานไม่สำเร็จเลย ฉันยังมีอนาคตอันสดใสรออยู่ข้างหน้าอีกนะ

“ฉันไม่สนหรอกว่าอาจารย์ของแกจะเป็นใคร ถึงอาจารย์ของแกคิดจะแก้แค้นฉัน แกก็คงไม่ได้เห็นอีกแล้วล่ะ” หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็แทงกระบี่พิฆาตมังกรใส่หน้าอกของหนิงอวี่

เมื่อเขาเห็นว่าเฉินผิงตัดสินใจที่จะสังหารเขา หนิงอวี่ก็รู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนแข้งขาอ่อน แล้วเขาก็คุกเข่าลงกับพื้น

ตอนนั้นที่เขาสังหารเซี่ยเชา เซี่ยโหวตุนเจ้าสำนักเทียนอู่เที่ยวตามหาตัวเฉินผิงไปทุกหนแห่ง ลำพังด้วยพลังของเขาในตอนนี้ หากเฉินผิงสังหารหนิงอวี่ ก็คงไม่มีทางที่เขาจะรับมือกับการถูกทั้งสำนักเทียนอู่และหอเทียนหลัวไล่ล่าสังหารพร้อมกันได้หรอก

“แน่นอน ผมมีอยู่มากมายเชียวล่ะ นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมไม่ถือสา หากจะเพิ่มหอเทียนหลัวเข้าไปในรายชื่อ” เฉินผิงมีสีหน้าอาฆาตมาดร้าย

เฉินผิงไม่สนใจว่าจะเป็นสำนักเทียนอู่หรือหอเทียนหลัว อย่างที่เขาบอกไปนั่นแหละว่าทหารมาใช้ขุนพลต้าน น้ำมาใช้ดินกลบ อย่างไรเสีย เขาก็รู้ว่าตนเองมีศัตรูมากมายที่กำลังมุ่งเป้ามาที่เขา ถึงแม้การที่เขาสังหารฉินเซียวหลินในสนามประลองจะเป็นการประลองที่เป็นธรรม แต่เขาก็รู้ว่าตระกูลฉินก็คงไม่ปล่อยให้เรื่องจบลงง่ายๆ เช่นนั้นแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ตาเฒ่ามังกรที่เฉินผิงไม่เคยพบหน้ามาก่อนก็ได้ออกคำสั่งสังหารเขาแล้ว ดังนั้นเตอนนี้เขาจึงตกอยู่ในอันตราย ทว่าตระกูลหลงกลับรู้แค่เพียงว่าบุตรชายคนโตของตระกูลหลงยังมีชีวิตอยู่ ส่วนเรื่องที่เป็นใครนั้น พวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉะนั้นตอนนี้เฉินผิงจึงนับว่ายังปลอดภัยดีอยู่

ถ้าหากตระกูลหลงรู้ว่าเฉินผิงคือบุตรชายคนโตของตระกูล เช่นนั้นก็คงต้องเกิดคลื่นลมเป็นแน่

“คุณอาจจะไม่กลัว แต่คนรอบตัวคุณเล่า? คุณสามารถปกป้องพวกเขาได้ไหมล่ะ? คุณต้องนึกถึงพวกเขาด้วย” เสี่ยวหลานไม่อยากให้เฉินผิงล่วงเกินหอเทียนหลัวเพียงเพราะฆ่าหนิงอวี่—เพราะมันคงจะเป็นการกระทำที่โง่เขลามากทีเดียว