หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 788

ถึงแม้ว่าทุกคนจะฝึกไม่เหมือนกัน แต่พวกเขาควรจะก็มีพลังแบบเดียวกัน เพราะไม่ว่าพวกเขาจะฝึกวิชาแบบไหน พวกเขาก็เป็นคนของหุบเขายาอยู่ดี แต่เจ้าหุบเขายากลับให้ความรู้สึกพิเศษแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ในหุบเขา

เมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เฉินผิงจึงปลดปล่อยปราณสัมผัสเพื่อสำรวจวิชาที่เจ้าหุบเขาฝึก แต่พลังวิญญาณของเขาก็ถูกดีดกลับมาเพราะพลังที่มองไม่เห็น เห็นได้ชัดว่าเจ้าหุบเขายาตรวจจับเจตนาของเขาได้แล้ว

เฉินผิงกับเจ้าหุบเขายาสบตากัน แต่ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา

“เฉินผิง คุกเข่า รีบคุกเข้าเร็วเข้า” ซูฉางเซิงเตือนเฉินผิงด้วยเสียงเบา แต่ดูเหมือนฝ่ายหลังจะไม่ได้ยินเขาเลย

หลังจากนั้นสักพัก เจ้าหุบเขายาก็โบกมือพลางกล่าวว่า “พวกคุณลุกขึ้นได้”

ทุกคนยกเว้นเฉินผิงลุกขึ้นแล้วถอยไปอยู่ด้านข้าง พวกเขาเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้ามอง

“คุณก็คืออัจฉริยะที่สามารถกลั่นยาชั้นยอดและฝึกทักษะการต่อสู้คู่ได้งั้นรึ?” เจ้าหุบเขายาค่อยๆ เอ่ยถามขึ้นมา

เฉินผิงส่ายหน้า “ผมไม่สามารถกลั่นยาชั้นยอดได้หรอกครับ แล้วผมเองก็ไม่ใช่อัจฉริยะด้วยเพราะผมเพียงแค่รู้เรื่องเกี่ยวกับนักเวทย์นิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณเป็นคนหนุ่มที่ค่อนข้างถ่อมตัวมากทีเดียว” เจ้าหุบเขายาหัวเราะ จากนั้นเขาก็ชี้ไปทางเสี่ยวหลานที่กำลังนอนอยู่ข้างห้องโถง “ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนคุณเหรอ?”

“เธอเป็นเพื่อนของผม ไม่ใช่แฟนผม” เฉินผิงส่ายหน้าอีกครั้ง

“เอาล่ะ อวัยวะภายในของเพื่อนคุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ชีวิตของเธอกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายและน่าจะตายได้ทุกเมื่อ ผมสามารถช่วยเพื่อนของคุณได้ แต่ผมได้ยินว่าคุณมีเตาหลอมที่น่าสนใจอยู่กับตนเอง ขอผมดูเตาหลอมอันนั้นได้ไหม?” เจ้าหุบเขายาเอ่ยเข้าประเด็น

เฉินผิงเหลือบมองซูฉางเซิง เห็นได้ชัดว่าซูฉางเซิงบอกข้อมูลนั้นให้เจ้าหุบเขายาฟัง

ซูฉางเซิงรีบอธิบายขึ้นมาว่า “เฉินผิง เจ้าหุบเขามีความสนใจในการศึกษาค้นคว้าเตาหลอม อย่างไรเสีย เตาหลอมก็มีความจำเป็นในการกลั่นยา คุณเองก็ใช้โอกาสนี้ให้เขาประเมินคุณภาพเตาหลอมของตนเองเสียเลยสิครับ”

แม้จะได้ยินข่าวดีว่าสามารถช่วยเสี่ยวหลานที่ตกอยู่ในสภาพนั้นได้ เฉินผิงก็ยังคงมีสีหน้าเฉยเมย ราวกับว่าเขาไม่สนใจความเป็นความตายของเธอ

หลังจากเห็นท่าทีเมินเฉยของเฉินผิง ซูฉางเซิงก็รับก้าวเดินเข้ามา “เจ้าหุบเขา ผมขอขอบคุณแทนเฉินผิงด้วย”

“ผู้อาวุโสใหญ่ พาเจ้าหนุ่มคนนี้ไปพักผ่อนเถอะ พักกลางวันค่อยมากินอาหารด้วยกัน” เจ้าหุบเขายาโบกมือไล่พวกเขา

ซูฉางเซิงพยักหน้ารับ จากนั้นเขาก็บอกกับเฉินผิงว่า “เฉินผิง ไปกันเถอะ ในเมื่อเจ้าหุบเขาตกลงที่จะช่วยเธอแล้ว ตอนนี้เพื่อนของคุณก็ปลอดภัยแล้วล่ะ”

เฉินผิงเหลือบมองเสี่ยวหลานที่กำลังนอนอยู่ทางด้านข้าง ก่อนจะตามซูฉางเซิงออกไปจากห้องโถง

หลังออกมาจากโถงหลัก เมื่อเห็นเฉินผิงมีสีหน้าเปลี่ยนไป ดังนั้นเขาจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “เฉินผิง คุณกังขาในความสามารถของเจ้าหุบเขางั้นเหรอ? เขาเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่งเลยเชียวล่ะ ถ้าหากเขาบอกว่าเขาสามารถรักษาเพื่อของคุณได้ เช่นนั้นเพื่อนของคุณย่อมต้องรอดแน่ๆ”